1- به نوجوانان خود کمک کنید تا دوستان مناسبی پیدا کنند که آنان را همان طور که هستند بپذیرند. دوستان فرزندان خود را به منزل دعوت کنید تا شناخت بیشتری از آن ها به دست آورید.       

روانشناسان معتقدند در دوره ی نوجوانی، نقش خانواده کم رنک تر از گذشته شده و گروه همسالان و دوستان نقش مهمی در زندگی نوجوانان بازی می کنند. از این رو آموزش مهارت های چگونگی انتخاب مناسب گروه دوستان و شیوه های مؤثر رفتاری برای برقراری ارتباط مناسب و تعامل صحیح با همسالان حائز اهمیت است.

نقش والدین در شیوه ی دوست یابی فرزندانشان حائز اهمیت است. والدین باید تکنیک های دوست یابی را به فرزندان آموخته و در شیوه دوست یابی فرزندانشان دخالت غیرمستقیم داشته باشند و با آگاهی از نوع شخصیت فرزندانشان آنها را در انتخاب دوست راهنمایی کنند.        

والدین باید توجه داشته باشند، دوستانی که فرزندانشان اوقات فراغت را با آنها سپری می کنند از لحاظ فرهنگ خانوادگی، باورهای مذهبی، سن، ارزش های تربیتی و... با یکدیگر همخوانی داشته باشند.

2- به جای تمرکز بر اشتباهات نوجوانان، بر آنچه انجام داده اند و مورد قبول شماست، تکیه کنید.

3- بسیاری از والدین باور دارند که برای کمک کردن به فرزندان در جهت پیشرفت و تعالی باید مرتباً کمبودهای آنان را متذکر شوند، اما در واقع این روش تأثیر معکوس دارد و آن ها دلسرد خواهند شد.

فرزندانتان را آن طوری که هستند بپذیرید, نه آن گونه که می خواهید باشند. اگر می خواهید فرزندان شما، خود را انسان های با ارزشی تصور کنند باید آن ها را با تمام کاستی های شان بپذیرید.

4- اجازه ی ابراز وجود به نوجوان بدهید و به نظرات وی احترام بگذارید.

5- در برخورد با نوجوان منطقی و ملایم باشید.

6- به نوجوانان خود کمک کنید تا به استعدادها و توانایی های خود پی ببرند، آن ها را به انجام کارهایی تشویق کنید تا به باور «من می توانم این کار را انجام دهم» برسند. اگر می توانید به فرزند خود کمک کنید تا در چند زمینه ی مختلف، کسب مهارت کند، با این تدبیر او را به عزت نفس بیشتری می رسانید.

7- از مقایسه ی نوجوان با سایر فرزندان و یا با دیگران جداً بپرهیزید.

8- نظر خود را به نوجوان تحمیل نکنید.

9- توانمندی های نوجوان را مدنظر قرار دهید نه ضعف ها و ناتوانایی های وی را.

10- به نوجوان در حد توانائیش مسئولیت دهید.

11- تجارب موفقیت آمیز نوجوان را افزایش دهید.

12- سعی کنید انضباط را به نوجوان بیاموزید.

13- توجه کنید که محبت به یک فرزند موجب بی توجهی به فرزند دیگر نشود و سعی کنید با فرزندان خود عادلانه رفتار کنید.

14- نسبت به احساسات و عواطف نوجوان بی تفاوتنباشید.

15- با نوجوان مثل یک دوست صمیمی برخورد نمایید.

16- توجه کنید که مشاجرات لفظی در خانه (میان پدر و مادر) در روحیه یا رفتار نوجوان تأثیر می گذارد.

17- به نوجوان احساسی بدهید که بداند دوست داشتنی و قابل احترام است، اما هرگز با او مثل یک کودک رفتار نکنید.

18- توقعات معقول نوجوان را برآورده سازید.

19- نوجوان را با القاب نامناسب صدا نزنید و از تمسخر وی جداً بپرهیزید.

20- به مسئله ی رقابت نوجوان و همسالانش دامن نزنید.

21- خشم و عصبانیت خود را کنترل کنید.

22- اوقات فراغت در تأمین سلامت نوجوانان نقش بسزایی دارد، والدین می بایست اوقات فراغت سالمی را برای فرزندانشان فراهم نمایند.

مطالعات نشان می دهد، نوجوانانی که اوقات فراغت خود را با خانواده سپری می کنند و برای آن به خوبی برنامه ریزی انجام می دهند کمتر دچار آسیب ها و انحرافات اجتماعی می شوند.

23- با کنترل و نظارت خود، در حد لزوم به نوجوان اجازه فعالیت و تفریح با همسالان و دوستانش را بدهید.

24- به نوجوان خود کمک کنید تا بتواند کارهای جدیدی که برایش مفید و سازنده است را تجربه کند و کارها را به خوبی انجام دهد.

25- روابط خانوادگی، ارتباط والدین و فرزندان و به طور خاص مهارت های والدین در فرزندپروری،می تواند به عنوان مهمترین عوامل خانوادگی مؤثر بر سلامت و رضایت نوجوانان از زندگی نقش داشته باشد.

26- والدین از طریق ارتباط با مدرسه و درگیر شدن در امور تحصیلی فرزندان (تکالیف درسی، فعالیت های مدرسه) می توانند در ایجاد احساس خوب و رضایت بخش فرزندان نسبت به مدرسه شان نقش مهمی داشته باشند.  

27- بسیاری از نوجوانان از توانایی ابراز وجود برخوردار نیستند و باید این مهارت را در آنان پرورش داد تا بتوانند از حداکثر ظرفیت های ذهنی و توانمندی های بالقوه خود بهره مند شوند.